หน้าหลัก > ภาคเหนือ > จ.ลำปาง > อ.แม่ทะ > ต.น้ำโจ้ > วัดบ้านหนอง (น้ำโจ้)

วัดบ้านหนอง (น้ำโจ้)

Rating: 3.3/5 (8 votes)

วันเปิดทำการ: ทุกวัน

เวลาเปิดทำการ: 08.00 - 17.00 น.

วัดบ้านหนอง (น้ำโจ้) เลขที่ 215 หมู่ 4 บ้านหนอง ตำบลน้ำโจ้ อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง รหัสไปษณีย์ 52150 บ้านหนองเดิมที่เรียกว่า “บ้านป่าเหล่า” ต่อมาภาษาได้เพี้ยนไปเป็น บ้านเหลา

ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้าน บ้านหนองก่อตั้งครั้งแรก ณ. จุดนี้ หลังจากนั้นได้อพยพไปอยู่กับพวกกลัวะ ซึ่งอพยพมาจากทางเหนือตอนบนของไทย ได้มาตั้งถิ่นฐานอยู่บนฝั่งแม่น้ำจางติดกับม่อนดอยแก้ว มีหัวหน้าชื่อ พระยาลัวะจันทร์

ปัจจุบัน เรียกแถวนั้นว่าวังลัวะ อยู่ทางทิศใต้ของหมู่บ้าน ทุกวันนี้ยังมีตระกูลของลัวะมีอยู่บ้าง เช่น นามสกุล โกลัวะ ต่อมาพระยานาเวียงซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ที่เกาะคาติดกับแม่น้ำจาง

ปัจจุบันชื่อบ้านนาเวียงทราบข่าวว่าได้นำลูกน้องมารบกับพระยาลัวะ ซึ่งสมัยนั้นได้ใช้ หอก ดาบ เป็นอาวุธรบกัน เกิดเสียงดังสนั่นทั่วทุ่งนาเล็ก ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้าน ปัจจุบันเรียกว่า ทุ่งพระยาหรือทุ่งปะนัน พระยานาเวียงพ่ายแพ้ ถูฟัดเข้าที่ขา

จึงหนีไปหลบซ่อนในลำห้วยแห่งหนึ่ง ชื่อว่า ห้วยแพ้หรือห้วยแพน ด้วยบาดแผลจึงใช้หัวเข่าคลานลัดทุ่งนาทางทิศตะวันออกของหมู่บ้าน ปัจจุบันเรียกว่า ทุ่งนาพระกาน พระยาลัวะรู้ข่าวจึงพาลูกน้องไปตามฆ่าที่หมู่บ้านมาตัน หรือปัจจุบันชื่อว่าบ้านป่าตัน

หลังจากนั้นได้เอาศพ พระยานาเวียงไปฝังไว้บนดอยติดกับทุ่งนาพระกาน ปัจจุบันเรียกว่า ดอยพระ หรือ ดอยพระกาฬ ทุกวันนี้ชาวบ้านป่าตันและหมู่บ้านใกล้เคียงได้สร้างพระธาตุ ศาลา พระพุทธรูป โดยทุก ๆ ปี พอถึงเดือน 9 ออก 8 (เดือน 9 ขึ้น 8 ค่ำ) จะมีประเพณีฉลองกันทุก ๆ ปี

พยาลัวะได้ชัยชนะ จึงจัดงานเลี้ยงฉลองลูกด้วยข้าวหมัก ภาษาเหนือเรียกว่า น้ำโจ่ และได้ให้ลูกน้องเอาน้ำโจ่ไปทิ้งกลางทุ่งนา ซึ่งเป็นป่าละเมาะเล็กอยู่ทางทิศตะวันตกของหมู่บ้านและได้เห็นพื้นที่เหมาะสม

จึงพากันไปตั้งหมู่บ้านขึ้นอีกว่าบ้านน้ำโจ้ หลังจากเหตุการณ์สงบลง พระยาลัวะได้ประชุมลูกน้องว่า หมู่บ้านเรามีของดีมีค่าอยู่สิ่งหนึ่งคือฆ้องคำ ซึ้งหล่อด้วยทองคำ ถ้าปล่อยทิ้งไว้ข้ากลัวข้าศึกพวกโจรมาแย่งเอาไป

จึงได้ให้ลูกน้อง นำไปทิ้งในหนองน้ำใหญ่ และลึก อยู่ฝั่งแม่น้ำจาง ติดกับม่อนย่าง ซึ่งชาวบ้านหนองเรียกว่าหนองฆ้องคำหรือหนองป้อง นับแต่นั้นมา ได้ตั้งชื่อใหม่ว่า บ้านหนองฆ้องคำ

มาจนถึงสมัยดอยแก้ว ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดัง ด้วยพระยาน้ำพุและเทพอารักษ์หลายองค์ได้เข้าร่างทรงมนุษย์ และดูแลหมู่บ้านให้ร่มเย็นเป็นสุข ต่อมาผู้เฒ่าผู้แก่ได้ตัดคำว่าฆ้องคำ ออกเป็น บ้านหนองแก้ว แล้วจนถึงพ.ศ. 2498

พระครูรัตรโสภน เจ้าคณะอำเอแม่ทะ ได้สั่งการมายังพระเสาร์สุโก เจ้าคณะตำบนน้ำโจ้ แจ้งมายังพระตำนนชิโย รักษาแทนเจ้าอาวาส และนายเทียม จะวะนะ ผู้ใหญ่บ้านสมัยนั้นได้ตัดคำว่า แก้ว เหตุผลใดไม่ทราบให้เหลือว่า บ้านหนองนับตั้งแต้นั้นมาจนถึงปัจจุบัน เรียกว่า บ้านหนอง

มือถือ : 0895580711