วัดราชปักษี (นก)

วัดราชปักษี (นก) ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาด้านทิศตะวันออก ตามเส้นทางหลวงหมายเลข 309 (สายอ่างทอง-อยุธยา) กิโลเมตรที่ 52 และ 53 ห่างจากอำเภอเมืองไปทางทิศใต้ประมาณ 3 - 4 กิโลเมตร วันเปิดทำการของวัดคือทุกวัน ตั้งแต่เวลา 08.00 - 17.00 น.

 

วัดนี้มีพระพุทธไสยาสน์องค์ใหญ่ที่มีลักษณะคล้ายกับพระพุทธไสยาสน์วัดป่าโมกแต่มีขนาดเล็กกว่า เชื่อกันว่าสร้างในสมัยอยุธยา โดยพระพุทธรูปเดิมนั้นมีสภาพชำรุดทรุดโทรม แต่ได้รับการบูรณะขึ้นใหม่ นอกจากนี้ยังมีพระพุทธรูปที่สร้างในสมัยพระเจ้าทรงธรรมประมาณ พ.ศ. 2163 ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ก่อนที่พระมหาวิเชียร ขันนาค และพุทธบริษัทจะช่วยกันเลื่อนพระพุทธรูปนี้เข้ามาประดิษฐาน ณ สถานที่ปัจจุบันในปี พ.ศ. 2490

 

เมื่อการสร้างพระวิหารเสร็จสิ้นในปี พ.ศ. 2502 ชาวบ้านได้ร่วมกันจัดงานฉลอง เพื่อเป็นที่สักการะเคารพบูชาของเทวดาและมนุษย์อย่างศักดิ์สิทธิ์ตลอดกาล 5,000 พรรษา โดยให้พระนามนิมิตรว่า "พระรอดวชิรโมลี"

 

วัดราชปักษีเริ่มสร้างวัดขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2530 โดยมีอาคารทรงไม้ที่มีช่อฟ้าหน้าบันคันทวย ประดับกระจก ทาสีทอง และมีหลังคาสองรด ขนาดกว้าง 12 เมตร ยาว 20 เมตร ในปี พ.ศ. 2535 ชาวบ้านได้ร่วมมือกับเจ้าอาวาสในการสร้างศาลาการเปรียญ 1 หลัง เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กทรงไทย 2 ชั้น ขนาดกว้าง 24 เมตร ยาว 48 เมตร และในปี พ.ศ. 2549 สร้างซุ้มประตูทางเข้าวัดเพื่อถวายราชกุศลครองราชครบ 60 ปี ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช

 

ซุ้มประตูนี้มีความกว้าง 5 เมตร และสูงตั้งแต่พื้นถึงยอดบุษบก 18 เมตร เป็นรูปทรงไทยจัตุรมุขสามรด โดยวัดราชปักษีได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2491 และยังมีโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรมที่เปิดสอนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2489

 

วัดราชปักษีเป็นศูนย์กลางการปฏิบัติธรรมและการศึกษาในชุมชน มีการจัดกิจกรรมแสดงพระธรรมเทศนาในวันพระ เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้เข้ามาศึกษาและปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง การเข้าร่วมกิจกรรมนี้ไม่เพียงแต่เป็นการรักษาศาสนาและวัฒนธรรม แต่ยังสร้างความสัมพันธ์อันดีในชุมชนและส่งเสริมการเรียนรู้ในพระธรรมคำสอนอย่างยั่งยืน

 

วัดราชปักษี เป็นสถานที่สำคัญที่มีบทบาทในการส่งเสริมศาสนาและวัฒนธรรมไทยในชุมชนโดยเฉพาะในพื้นที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไม่ว่าจะเป็นด้านการศึกษา การปฏิบัติธรรม หรือการสร้างความสัมพันธ์ในชุมชน วัดนี้จึงไม่ใช่เพียงแค่สถานที่ทางศาสนา แต่ยังเป็นศูนย์กลางของความเชื่อและวัฒนธรรมที่สำคัญในชีวิตประจำวันของผู้คนในพื้นที่นี้