วัดพระนอนหนองผึ้ง

Rating: 2.4/5 (25 votes)

วันเปิดทำการ: ทุกวัน 

เวลาเปิดทำการ: 08.00 - 17.00 น.

 

วัดพระนอนหนองผึ้ง วัดในเชียงใหม่ ซึ่งเป็นวัดโบราณเก่าแก่ที่สร้างมานานหลายร้อยปี โดยนับเป็นวัดสำคัญแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ วัดนั้นตั้งอยู่ที่กิโลเมตรที่ 6 ถนนสายเชียงใหม่-ลำพูน ท้องที่ 205 หมู่ 4 บ้านหนองผึ้ง ตำบลหนองผึ้ง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ อาณาเขตมีเนื้อที่ 9 ไร่ 3 งาน 56 วา ทิศเหนือนั้นติดบ้านราษฎร ทิศใต้นั้นติดทุ่งนา ทิศตะวันออกนั้นติดบ้านราษฎร ทิศตะวันตกนั้นจะติดทุ่งนา และบ้านราษฎร

 

ประวัติวัดตามตำนานกล่าวว่าในอดีตกาลเป็นที่อยู่ทำกินของชนเผ่าลัวะ ซึ่งเป็นคนไทยเผ่าหนึ่ง กาลต่อมาประมาณศตวรรษที่ 13 พระฤาษี 4 คน มีสุเทวฤษีนั้นเป็นหัวหน้า ได้สร้างนครหริภุญชัย แล้วก็ได้อัญเชิญพระธิดาท้าวรามราชเมืองลวบุรี ซึ่งเป็นหน่อเนื้อกษัตริย์มีพระนามว่า พระนางจามเทวีพร้อมด้วยพระสงฆ์ และสมณะชีพราหมณ์ ข้าทาสบริวารหญิงชายทั้งปวงเสด็จมาครองเมือง พระนางจามเทวีมีความศรัทธาปะสาทะเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเป็นอันมาก

 

ต่อมามีพระเถระ 5 รูป ได้จาริกประกาศศาสนา และได้ประกาศพระรัตนตรัย มาถึงหมู่บ้านพวกลัวะ จนพวกลัวะมีความศรัทธาเลื่อมใส และมีลัวะผู้หนึ่งได้มีจิตศรัทธาได้ปีนขึ้นไปเอารังผึ้งมาถวายพระเถระ 5 รูป และพวกลัวะยังได้สร้างเจดีย์ซึ่งบรรจุพระธาตุและใส่ไว้ในพระอบทองคำใหญ่ เสร็จแล้วได้ขนานนามว่า "วัดหนองผึ้ง"

 

ต่อมาพระเถระเจ้าก็ได้อยู่ปฏิบัติกิจพระศาสนาให้รุ่งเรืองในหมู่ชนชาวลัวะจนหมดอายุขัย และมีผู้สืบต่อมาเรื่อยๆ พวกลัวะก็ได้อพยพย้ายไปอยู่ที่อื่น วัดหนองผึ้งจึงร้างไป ปี 1838 พระเจ้ามังรายได้ตีนครหริภุญชัย ซึ่งอยู่ระหว่างต.หนองผึ้ง และต.ท่าวังตาล ปี 1838 ได้มีพระเถระเจ้าและเศรษฐีมาอยู่อาศัยใกล้วัดหนองผึ้งได้ค้นพบเจดีย์เก่าพระเถระ และเศรษฐีได้บูรณะ ก่อสร้างพระพุทธรูปเจ้านอนองค์หนึ่งยาว 19 เมตร และตั้งนามวัดว่า "วัดพระพุทธบ้านปิงพระนอนหนองผึ้ง"

 

วัดพระนอนหนองผึ้ง เที่ยวเชียงใหม่ เที่ยวภาคเหนือ ต.หนองผึ้ง อ.สารภี จ.เชียงใหม่ (พระเกศาธาตุอยู่ในพระเจดีย์)

 

วัดพระนอนหนองผึ้ง แต่ดั้งเดิมเป็นวัดในสมัยเวียงกุมกาม-เชียงใหม่ หรือบางทีอาจจะมีสภาพเป็นวัดที่ตั้งเดิมอยู่ก่อนแล้ว ตั้งแต่สมัยหริภุญชัย เช่นเดียวกับหลายๆ วัดในเขตเวียงกุมกาม โดยเฉพาะวัดที่พบหลักฐานโบราณวัตถุประเภทพระพิมพ์แบบต่างๆ ภายในเขตบริเวณวัดนี้ ได้รับการดูแลซ่อมเสริมกันเรื่อยมาดังเช่น องค์พระบรมธาตุเจดีย์ และอาคารประกอบแวดล้อมอื่นๆ อันเป็นผลงานการซ่อมสร้างเมื่อไม่นานมานี้

 

โดยเฉพาะองค์พระนอนหรือพระพุทธไสยาสน์ ถือเป็นหลักฐานพระพุทธรูปขนาดใหญ่ของเวียงกุมกาม ที่ปรากฏหลักฐานเหลืออยู่เพียงองค์เดียวและเรียกขานกันในท้องถิ่นว่า พระนอนป้านปิง อันมีความหมายโดยนัยว่าเป็นพระพุทธไสยาสน์ที่สร้างขวางต้านลำแม่น้ำปิงใน อดีต (ปิงห่าง-ที่ไหลผ่านมาหน้าวัดทางด้านตะวันออก ตามแนวถนนต้นยาง) เพื่อป้องกันน้ำไหลบ่าเข้ามาท่วมชุมชน

 

พระบรมธาตุเจดีย์ วัดพระนอนหนองผึ้ง ตั้งอยู่ระหว่างวิหารพระนอน และอุโบสถ ลักษณะเป็นเจดีย์ขนาดเล็กทรงระฆังที่ได้รับการซ่อมปฏิสังขรณ์เมื่อไม่นานมา นี้ ส่วนฐานเป็นแบบเขียงตอนล่าง เหนือขึ้นมาเป็นชั้นปัทม์ย่อเก็จรองรับส่วนมาลัยเถาแบบย่อเก็จแปลง องค์ระฆังขนาดเล็กค่อนข้างใหญ่ ไม่มีส่วนบัลลังก์ ปล้องไฉนทรงกรวยคว่ำแต่ละปล้องต้องมีขนาดใหญ่ ต่อเหนือขึ้นไปด้วยชั้นบัวกลุ่มแบบพม่า และส่วนปลียอดประดับฉัตรโลหะ

 

อุโบสถ วัดพระนอนหนองผึ้ง เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน หลังคาหน้าจั่วมีปีกนก 2 ข้างสร้างหันหน้าไปทางทิศตะวันตก ด้านหน้ามีสิงห์ปูนปั้นอยู่ 1 คู่ ส่วนซุ้มโขงประตูทางเข้าปรากฏลวดลายปูนปั้นในศิลปะพม่า ที่ได้รับการซ่อมแซมบูรณะในระยะเวลาใกล้เคียงกับสิ่งก่อสร้าง ที่มีอิทธิพลพม่าระยะรัชกาลที่ 5 เป็นต้นมา ดังเช่นที่พบในสิ่งก่อสร้างต่างๆ ของวัดช้างค้ำ วัดเจดีย์เหลี่ยม วัดศรีบุญเรือง วัดสันป่าเลียง และวัดเสาหิน

 

วิหาร วัดพระนอนหนองผึ้ง นั้นจะตั้งห่างออกไปทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือ สร้างหันหน้าไปทางตะวันออก โดยจะมีรูปทรงโครงสร้างอิทธิพลศิลปะจากภาคกลาง โดยส่วนจั่วหลังคาฐานกว้าง จะทำตัวบันไดรูปมกรคายนาคปูนปั้นปิดทอง และเขียนสี คล้ายกับที่พบในเขตเมืองเชียงใหม่ทั่ว ๆ ไป ซึ่งจะมีตัวอย่างสวยงามที่เป็นนาคบันไดของวิหารหลวง วัดเจดีย์หลวง (โดยสร้างขึ้นใหม่ในสมัยเจ้าหลวงแก้วนวรัฐ เมื่อราว 1๐๐ กว่าปีที่ผ่านมา)