เวียงท่ากาน เมืองโบราณ

เวียงท่ากาน นั้นมักจะปรากฏชื่อใน ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ว่า “เวียงพันนาทะการ” โดยอาจจะเป็นเมืองที่มีความสำคัญเมืองหนึ่ง เนื่องจากพญามังราย (พ.ศ. 1804-1854) จึงโปรดให้นำต้นโพธิ์ที่นำมาจากลังกาทวีปหนึ่งต้นจากจำนวนสี่ต้น  มาปลูกที่เมืองเวียงพันนาทะการ  โดยเวียงท่ากานเป็นเมืองที่มีเจ้าเมืองปกครองภายใต้การปกครองของเจ้าเมืองเชียงใหม่เป็นแหล่งสะสมเสบียงอาหารเพราะเป็น  ซึ่งเป็นถิ่นที่อุดมสมบูรณ์ชื่อของเวียงท่ากานปรากฏในเอกสารโบราณเกี่ยวกับเมืองเชียงใหม่ในสมัยพระเจ้าติโลกนาถกล่าวว่าพระองค์ได้เสด็จยกทัพ โดยยกทัพไปตีเมืองเงี้ยวและได้นำเชลยเงี้ยวไปอยู่ที่เวียงท่าการ  หมายถึงว่าในช่วงนี้เวียงพันนาทะการมีฐานเป็นเมืองขึ้นของเชียงใหม่ เพราะคำว่าพันนาในภาษาไทยเหนือนั้นหมายถึงตำบล

 

หลังจากพม่าเข้าตีเมืองเชียงใหม่ได้ในสมัยพระเจ้าหงสาวดี บุเรงนอง เวียงท่ากานนั้นจึงตกอยู่ในอำนาจของพม่าเช่นกันต่อมาเมืองเชียงใหม่ถูกทิ้งร้างไปประมาณ 20 ปีเศษ คือในช่วงระหว่าง (พ.ศ.2318- พ.ศ.2339) ซึ่งทำเวียงท่ากานร้างไปด้วย จนถึงช่วงปี พ.ศ.2339 ต่อมาพระเจ้ากาวิละทรงตี เมืองเชียงใหม่คืนจากพม่าได้จึงกวาดต้อนพวกไทยยองเข้ามาอยู่ตราบจนทุกวันนี้ โดยประชากรบ้านท่ากาน ส่วนใหญ่เชื้อสายไทลื้อ  ที่เรียกตัวเองว่า “ชาวยอง” แฃะเนื่องจากอพยพมาจากเมืองยองในพม่า  จึงเข้ามาอาศัยในบริเวณเวียงท่ากาน  เป็นระยะเวลากว่า  200 ปี  โดยเป็นชุมชนที่รักท้องถิ่น  รักษาวัฒนธรรมประเพณีอย่างเคร่งครัด  จึงมีเข้าใจและตระหนักถึงความสำคัญของแหล่งที่อยู่อาศัย และของดีที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมซึ่งมีอยู่ในพื้นที่ ทำให้รวมกลุ่มกันอย่างเข้มแข็งในการดำเนินการอย่างต่อเนื่อง และสม่ำเสมอ ซึ่งในการอนุรักษ์และพัฒนามรดกทางวัฒนธรรมในท้องถิ่นให้เป็นไปในแนวทางที่เหมาะสม จนทำให้ได้รับโล่พระราชทานจากพระหัตถ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี  ในฐานะที่เป็นผู้สนับสนุนการอนุรักษ์ดีเด่น ประจำปี  พ.ศ. 2531 เนื่องในวันอนุรักษ์มรดกไทย